Xoşbəxtlik üçün harada vaxt tapa bilərəm? Mixael Laytman yazır:

Xoşbəxtlik axtarışı bəşəriyyəti yarandığı gündən məşğul edir və son vaxtlar əsl  tendensiyaya çevrilir. Bu mövzuda çoxlu sayda kitablar yazılmış, kurslar və seminarlar keçirilmişdir. Lakin əksər insanlar üçün xoşbəxtlik əlçatmaz bir arzu olaraq qalmaqdadır. Padşah Süleyman “Vaiz” (Koelet) kitabında yazır ki, xoşbəxtlik axtarışı həmişə həqiqət axtarışı ilə yanaşı gedir. Bəs bu gün bu həqiqət kimə lazımdır? Əgər hər nəsil özü üçün qaydalar qoyursa, ona əsasən nəyin həqiqət, nəyin yalan, nəyin yaxşı və nəyin pis, nəyin həzz və nəyin iztirab olduğunu müəyyən edirsə, hansı həqiqətdən danışa bilərik?

Cəmi 100-200 il əvvəl xoşbəxtlik işin, mənzilin, ailənin və uşaqların olması hesab olunurdu. Həyatın mənası da məhz bunda idi. Əgər insan ailəsini yeməklə təmin edə bilirsə, başının üstündə dam varsa, xoşbəxtdir. İnsan bundan başqa heç nə istəmirdi. Gündəlik paltarlara əlavə olaraq, əlavə kostyumu olsaydı, bu, sadəcə əla idi! Amma sonra paltar üçün qarderob lazım oldu. Bu qarderob əvvəlcə balaca idi, amma bu gün hər kəs öz, ayrı otağında öz şkafına sahib olmaq istəyir. Üstəlik, çoxlarının artıq bütöv bir soyunma otağına ehtiyacı var!

Nə idisə, o da olacaq

Əslində, bu gün demək olar ki, doyma nöqtəsinə çatmışıq, lakin insanlar hələ də istehlakla məşğuldurlar. Həyatımız sonsuz bir yarışa çevrilib. Zövqlərin dalınca qaçırıq, bəs onlara nə vaxt zamanımız olur? Mən orta səviyyəli məhəllədə yaşayıram. Görürəm ki, qonşum səhər saat 7-də bir əlində uşaq, digərində bir fincan qəhvə ilə maşınına qaçır. Qəhvəni kapotun üstünə qoyur, uşağı maşına mindirir, bağçaya aparır və işə tələsir. Axşam saat 8-9-dan əvvəl evə gəlmir. Nə vaxt özünü xoşbəxt hiss edir? Həftədə bir dəfə axşam dostları ilə çölə çıxanda? Yoxsa ildə bir dəfə xaricə bir həftəlik məzuniyyətə gedəndə? Onun bütün həyatı boyu arxasınca getdiyi həzz əslində haradadır? 3000 il bundan əvvəl padşah Süleyman bunu çox dəqiq ifadə etmişdi: “Olub, olacaq da, günəşin altında yeni heç nə yoxdur”. Bu o deməkdir ki, əgər siz sadəcə bu dünyadan həzz almaq istəyirsinizsə, həmişə boşluq əldə edəcəksiniz.

Xoşbəxtlik haradadır?

Deməli, dünyada xoşbəxtlik yoxdur?

Nəticə çıxarmağa tələsməyin. Əslində hər şey mənim münasibətimdən asılıdır. Əslində məndən kənarda mövcud olan dünyanı praktiki olaraq bilmirəm. Əgər ona münasibətim elədirsə ki, mən ondan daim özüm üçün nəsə götürmək istəyirəm, deməli, mənə zövqsüz görünür. Daim özüm üçün tutmaq üçün başqa bir şey axtarıram və nəticədə boş qalıram. Aldığım həzz o qədər qısamüddətlidir ki, heç bir şəkildə xoşbəxtlik hissinə bənzəmir.

Bəs, zövq nədir? Biz özümüzü konkret bir doldurma ilə deyil, onun hər dəfə yeni olması ilə qane edirik. İçmək istəyirəm, boğazım quruyur - ilk qurtumlar mənə böyük həzz verir, sonra həzz getdikcə azalır. Yəni, doldurma istəklə təmasda olduqda ləzzət yaranır. Dolğunluğun arzuya daxil olması - bütün həyatımız bundan ibarətdir və bu, yalnız yenilənmə anında hiss olunur. Bu zaman yenilənmə yoxdursa, sadəcə təkrarlanırsa? Sonra həyatdan məyusluq, boşluq hissi yaranır və biz növbəti həzzlərə gedirik ki, onlar da tüstü kimi yoxa çıxır. Mən bir ay təzə maşından, yeni mənzildən - bir neçə aydan həzz alıram və sonra bütün bunlar məni əvvəlki kimi xoşbəxt etməyi dayandırır. Hətta sevimli həyat yoldaşı ilə münasibət də yenilik tələb edir və buna görə də biz tətilə, səfərə gedirik və ya nəhayət, sadəcə kiminsə ziyarətinə gedirik.

Gözü  açıq yaşamaq

Həyatımı necə tənzimləyə bilərəm ki, arzum daim yenilənsin, yerinə yetirilməsi isə yeni olsun? Belə ki, hər gün uşaq kimi, gözlərim açıq oyanıram!

Uşaq vaxtı geniş həyəti olan evdə yaşayırdım. Həyətdə ağaclar, çiçəklər var idi, orada bir it də var idi. Artıq axşamüstü təsəvvür edirdim ki, səhər yataqdan atılıb dostlarımla görüşmək üçün həyətə qaçıram. Bu, hər zaman yaşamaq istədiyim əhval-ruhiyyədir!

Bu mümkündürmü? Bəli, bu, olduqca mümkündür. Hər birimiz bir dəfədən çox fərq etmişik ki, əgər biz qəbul etmiriksə, amma başqalarına veririksə, mənzərə tamamilə dəyişir. Nə qədər çox versən, bir o qədər həzz alırsan. Siz mal-mülk vermirsiniz, başqalarına ruhunuzun istiliyini verirsiniz. Bunun heç bir məhdudiyyəti yoxdur və həmişə vaxt var. Hamının  hər kəsin qayğısına qaldığı bir cəmiyyət yaratmaqla, biz mahiyyət etibarı ilə əsl xoşbəxtlik mənbəyi yaradacağıq. Bu mənbə heç vaxt qurumayacaq. Aramızdakı əlaqələri yeniləmək xoşbəxtlik hissi gətirəcək, bu da hər zaman daha yaxşı vəziyyətlərə doğru hərəkətdə gəmimizin yelkənlərini dolduracaq həyat ruhu olacaq. Özümdən çıxıb hamını hiss edəndə belə həyata nail olacağıq. Mən heyvani bədənimdən ayrılıram, ondan ayrılıram və məndən kənarda mənəvi bir vəziyyətə keçirəm. Mən başqalarının içində yaşayıram və bunun içində sonsuz  həyat və sonsuz xoşbəxtlik hiss edirəm. Bu, həyat, ölüm, zaman hissindən yuxarıda tamam başqa bir ölçüdür...

Mənbə: https://bit.ly/4noYVRq

Rus dilindən tərcümə etdi:

Əsədov Seyyub Əsəd oğlu-Şirvan şəhər T. Bağırov adına 11 №-li tam orta məktəbin tarix müəllimi, “Ən yaxşı müəllim” müsabiqəsinin (2015-ci il), “Elektron Təhsil” Respublika Müsabiqəsi, “Təhsildə ən yaxşı İnternet resursları” nominasiyası qalibi (2017-ci il), Respublika “Pedaqoji Mühazirələr”inin (2003-cü il III dərəcəli Diplom və 2019-cu il Tərifnamə) təltifçisi, Təhsildə inkişaf və innovasiyalar üzrə IV qrant müsabiqəsinin (2020) qalibi (“V-XI siniflərdə tarix fənninin tədrisi metodikası” adlı metodik vəsait müəllifi).

 

Отправить комментарий

0 Комментарии
* Xahiş olunur SPAM şərh yazmayın.Bütün şərhlər Admin tərəfindən nəzərdən keçirilir.