Sözlər bitəndə

 

Sözlər bitəndə

Mixael Laytman yazır...

İtirmə ağrısı çətin bir ağrıdır və insanlar bunun öhdəsindən müxtəlif yollarla gəlirlər. Bəzi insanlar özünü saxlaya bilməyib ağlayır. Bəziləri isə ağrılarını içəridə boğaraq göz yaşlarını saxlayarlar. Onlardan hansının daha çox əziyyət çəkdiyini dəqiq söyləmək mümkün deyil - ağlayanlar, yoxsa özlərinə qapanıb hisslərini biruzə verməyənlər. Bu gün ağlasaq da, ağlamasaq da, məmləkətimizdə çox ağrı var. Qəddar terrorçularla döyüşlərdə həlak olan əsgərlərin dərdi, HƏMAS-ın 3 aydan artıqdır yeraltı tunellərində saxladığı girovların dərdi. Oğulları, ərləri və qardaşları Qəzza zolağında ölən ailələrin iztirabları…Bir də çoxdan davam edən başqa bir ağrı var - parçalanmamızdan, xalqımızın müxtəlif təbəqələri arasında hökm sürən nifrətdən. Bizi düşmən gülləsindən az öldürən nifrət. Bir çox insanlar fərqlilikləri aradan qaldıra bilmədiyimiz və öz aramızda razılaşa bilmədiyimiz üçün əsl ağrı hiss edirlər. Onlar bütün ürəkləri ilə istəyirlər ki, biz dəyişək və bir xalq olduğumuzu xatırlayaq. Qonşuya məhəbbətə əsaslanan xalq. Axı, bizi eqoist təbiətimizdən yuxarı qaldıran, Yaradanın bizə olan məhəbbətinin hiss olunduğu ruhi səviyyəyə qaldıran bu məhəbbətdir. Təbii ki, Yaradanın köməyi olmadan bu səviyyəyə yüksəlmək mümkün deyil. Fərqi yoxdur ki, O, qəlblərin yaxınlaşması üçün istəklərimizə cavab vermir və xoşbəxtliyə aparan qapılar bizim üzümüzə möhkəm bağlıdır.

Bir qapı var ki, həmişə açıq qalır. Ona “göz yaşlarının qapısı” deyirlər.

Bu qapı insana o zaman görünür ki, sözünün tükəndiyini və Yaradanı kömək etməyə inandırmaq üçün ona deyəcək heç bir sözü qalmadığını hiss edir. Göz yaşlarından başqa çarə qalmır. İstədiyini ala bilməyəndə kədərlə ağlayan uşaq kimi. Bu ağlamanın göz yaşları ilə müşayiət olunması lazım deyil. Bu, ruhun daxili fəryadıdır, ürəyin dərinliklərindən qopan bir xahişdir ki, mübarizəni dayandırıb bir-birimizə yaxınlaşaq və bununla da Yaradana yaxınlaşaq. Gecə-gündüz dincəlməyən dərin arzunun ifadəsi olan fəryad. Bu, nə sönmək, nə də ört-basdır etmək mümkün olmayan bir arzudur. Məhz bu cür ağlamaqdır - çünki biz bizi korlayan nifrətdən əl çəkə bilmirik, fərqliliklərin üstünə qalxa bilmirik və birliyə gələ bilmirik - bu, bizə həqiqətən kömək edən yeganə şeydir. Ona görə də əsas odur ki, dayanma, sonra mütləq Yaradandan kömək gələcək.

​Mənbə:

https://www.michaellaitman.com/ru/articles/kogda-zakanchivayutsya-slova/

Rus dilindən tərcümə:

Əsədov Seyyub Əsəd oğlu-Şirvan şəhər T. Bağırov adına 11 №-li tam orta məktəbin tarix müəllimi, “Ən yaxşı müəllim” müsabiqəsinin (2015-ci il), “Elektron Təhsil” Respublika Müsabiqəsi, “Təhsildə ən yaxşı İnternet resursları” nominasiyası qalibi (2017-ci il), Respublika “Pedaqoji Mühazirələr”inin (2003-cü il III dərəcəli Diplom və 2019-cu il Tərifnamə) təltifçisi, Təhsildə inkişaf və innovasiyalar üzrə IV qrant müsabiqəsinin (2020) qalibi (“V-XI siniflərdə tarix fənninin tədrisi metodikası” adlı metodik vəsait müəllifi). 

P.S. İnsan, dünya və bəşəriyyət. Onlar üçün Yaradan birdir. Dilindən, dinindən və mənsubiyyətindən asılı olamayaraq! Yaradan özü kömək olsun!